رابطه کیفیت زندگی، سبک زندگی، عملکرد تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه اصفهان

مقدمه: با توجه به اهمیت پیشرفت تحصیلی دانشجویان و عوامل تاثیرگذار برآن و همچنین با در نظر گرفتن کاهش پیشرفت تحصیلی، میزان پیش­بینی پذیری هریک از متغییر های کیفیت زندگی، سبک زندگی، عملکرد تحصیلی را بر پیشرفت تحصیلی در این پژوهش بررسی می­گردد. روش: در یک مطالعه همبستگی، نمونه 150 نفری از دانشجویان دانشکده علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 1390-1391 که تعدادشان 657 نفر بود از طریق فرمول نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پرسشنامه­ی سبک زندگی((basis-a)، عملکرد تحصیلی درتاج و پرسشنامه­ی کیفیت زندگی (فرم کوتاه پرسشنامه­ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی) روی نمونه­ی مورد نظر اجرا شد. اطلاعات خام به وسیله­ی spss16و با اجرای آزمون­های توصیفی (فراوانی، شاخص­های مرکزی، شاخص­های پراکندگی) واستنباطی از جمله همبستگی، رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر صورت گرفت. یافته­ها: از بین مولفه­های سبک زندگی سه مولفه­ی محتاط بودن (836/0=b)، نیاز به تایید(966/0=b) و تعلق داشتن (55/0-=b) قدرت پیش­بینی، پیشرفت تحصیلی را دارند.  بین کیفیت زندگی، سبک زندگی، عملکرد تحصیلی با پیشرفت تحصیلی رابطه وجود ندارد(,05/0 p<156/0=f). نتیجه گیری: در بررسی سبک زندگی و عملکرد تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دانش­جویان می­توان اینگونه برداشت کرد که کیفیت زندگی و سبک زندگی دانشجویان و عملکرد تحصیلی ارتباطی با یکدیگر ندارند و در بین مولفه­های سبک زندگی تنها نیاز به تائید بودن و تعلق اجتماعی و محتاط بودن می­توانند کیفیت زندگی را تبیین کنند.